Autoportret!

Jestem córką, siostrą, wnuczką, szwagierką, ciocią i matką chrzestną. Jestem również przyjaciółką, pracownikiem, kierowcą i studentką  psychologii. Może niedługo będę się tytułować barmanką. Od czterech lat jestem także mieszkanką Torunia.

(Wyglądam jak myśliciel lub Adam Mickiewicz) 

Włoso-maniaczką próbującą wydobyć swój skręt. Dziewczyną która obserwuje Doktor Anie i zastanawia się dlaczego nadal wpierdziela słodycze. A no tak, nie ufa ludziom którzy ich nie lubią. Posiada dwie lub trzy ósemki (sprawa jeszcze jest w toku). Jednak nie świadczy to o jej przeogromnej inteligencji. Obecnie zaczytuje się w „Chyłce”- Remigiusza Mroza. Najprawdopodobniej wiąże się to z miłością do bezczelnego, cynicznego poczucia humoru, na wskroś przesiąkniętego ironią. W jej głośnikach huczą: Podsiadło, Happysad, Kortez, Zawiałow, Kękę czy też Taco. Zawładnęła jednak jej sercem Ana Andrzejewska, a precyzyjniej jej wykonanie „Miałeś być” - Brodki. Kocha polską muzykę, wiecie Zaucha, Wodecki, Jantar. Odkryła „Przyjaciół” i zdaje sobie sprawę że ten serial ma już 25 lat. Gdy się śmieje, przypomina chińczyka. 

Martwi się losem Australii, klimatem i ludzką obojętnością. Jednak je mięso, bo narazie nie wyobraża sobie tego nie robić. Cieszy się jak dziecko, bo zaczęła na poważnie segregować śmieci i pić wodę z kranu. 

Doświadczyłam straty, nie mając możliwości zadania pytania i uzyskania odpowiedzi. Zmieniłam pare kategorycznych w moim mniemaniu poglądów. Spełniłam jedno z najważniejszych marzeń - oddałam włosy na fundacje. I jestem z tego cholernie dumna! 

Ostatnio nie wyobrażam sobie życia bez planszówek, długich rozmów przy dobrym winie z moimi ukochanymi ludźmi. Dziękuję za wszystko! Prawie wierzę, że na to zasłużyłam. 

Taka jestem dziś 19 stycznia 2020 roku w dniu moich 23 urodzin.